Merel, collectiemanger van het LAM museum, vliegt uit. 15 januari was haar laatste dag. Klaar om haar langgekoesterde wens juf te worden, uit te laten komen. Lees hier haar mooie afscheidsblog.
Veel geluk, Merel!
Terugblik
Het is zover, mijn tijd bij het LAM zit erop. Maar eerst blik ik terug op het kunstwerk waarmee het allemaal begon. De geliefde bonbons, het eerste kunstwerk dat ik aanraakte. Met handschoenen natuurlijk.
Aan de slag
Ik weet het nog goed, mijn eerste dag. Mijn voorganger, Machteld, zette me gelijk aan het werk. Er stond een schoonmaak op de planning, de bonbons waren als eerste aan de beurt. Met een stofzuiger en allerhande kwastjes maakten we hem helemaal stofvrij.
Welke bonbon?
Altijd een leuke vraag om te stellen bij dit werk: welke van deze bonbons ben jij? Ik kies voor de bonbon in het midden. Gewone chocola met vrolijke, gekleurde slierten er bovenop. Waarom? Ten eerste de vorm, rechttoe rechtaan. What you see is what you get. Ten tweede de kleuren rood, geel en groen. Oftewel de kleur van carnaval, van Limburg, waar mijn roots liggen. Ook na ruim 7 jaar Amsterdam ben ik nog steeds een ‘Limburgs maedje’.
Doorzetten
Voor kunstenaar Peter was het moeilijk om een galerie te vinden die zijn werken wilde verkopen. Ze hadden vooral interesse in ‘zware’ kunst, over angst en verdriet. Maar Peter maakt liever vrolijke kunst. Iets waar mensen een goed gevoel van krijgen. Ondanks alle afwijzingen hield Peter vast aan zijn vrolijke kunst.
Als je iets heel graag wil, moet je er gewoon voor gaan. En dat is precies wat ik nu ga doen. Op naar mijn volgende avontuur.
