Dit kan toch niet!
Ed Atkins
‘Dit kan toch niet!’ Riep een bezoeker toen ze in de entree het werk van Ed Atkins voor de eerste keer voorbij zag komen. Ze keek naar een stapel gezichten die zonder schedel als plakjes ham op elkaar vielen.
‘Wat kan er niet’, vroeg ik. Ze keek me een moment aan en zei: ‘Gewoon die mensgezichten! Dit kan je toch niet zomaar tonen!’
Wat voor de een écht niet kan, is voor de ander geen enkel probleem. Kinderen lachen vaak hardop als ze dit videowerk zien.
Prikkels of schoonheid
Het is ook maar net wat je zoekt in het kijken naar kunst. Voor mij is kunst een prikkel tot anders nadenken. Iets dat je naar onverwachte gedachten brengt. Maar stel dat jij iets anders in kunst zoekt, zoals realisme of schoonheid. Bij deze onderwerpen gaan de menselijke gezichten tegen de haren van de behoefte in. Het wordt misschien wel een allesoverheersende irritatie. Misschien kijk je niet meer goed, misschien loop je weg.
Nieuwe kijk
‘Noem 2 dingen in het beeld die je juist aantrekken’, daagde ik haar uit. Ze gaf aan dat ze het slow-motioneffect en het brood interessant vond. ‘Ze maken het werk spannend.’
‘Kijk nu met deze positieve blik terug op het vervelende van net. Is het nu anders?’, vroeg ik haar.
Dat vond ze: ‘Ik vind het nog steeds erg naar, en ongehoord. Maar het maakt hem wel speciaal.’
Dat vind ik het mooie aan het LAM museum. Elke reactie is goed, er bestaan geen slechte of goede antwoorden. Het LAM verleid bezoekers, én ons een tweede of meerdere keren over je eerste of eerdere reactie na de denken. Je kunt altijd iets vanuit een nieuwe invalshoek bekijken.
Geschreven door collega Sam