Een bloem in een spel van breuklijnen.
Harmen Brethouwer
Stille wateren
Broken White is een van de minst opvallende, maar voor mij een van de meest inspirerende werken in het LAM. Een stil water met diepe grond, zeg maar. Een vierkant paneel, in de kleuren en materiaal van gebroken wit. Stukjes eierschaal zijn het, op een vierkant paneel bevestigd en daarna gelakt met Japanse lak. Een mozaïek, dat op het eerste gezicht niets voorstelt. Letterlijk.
Zwaar ei
Het kunstwerk moet verplaatst worden, en ik mag helpen. Dat ei-paneel van de muur tillen lijkt me geen probleem. Witte handschoenen aan, en hup! Maar de conservator waarschuwt: daar zijn toch minstens twee mensen voor nodig. En zelfs met zijn tweeën kost het moeite het paneel van de muur te tillen. De tegenstelling van zwaarte en eierschaal intrigeert me.
Gat
Het werk is opgehangen aan een dikke pin, die zomaar in een groot gat dwars door het paneel steekt. Dat gat fascineert dan ook weer. Bij het kijken wordt op deze manier je fantasie verstoord. Of misschien toch juist gestimuleerd? Alle ruimte om je eigen verbeelding te projecteren.
Kijk daar dan!
Ik kijk zeker al een paar maanden met museumbezoekers naar dit werk. Op een dag wijst een bezoeker op een bloem, zichtbaar in het spel van de breuklijnen. Heeft de kunstenaar die er expres in verstopt? Of is dat nou gewoon toeval? Het wordt een leuk gesprek. Maar als Kijkcoach sta ik daar toch mooi te kijk, vind ik zelf. Hoe heb ik die bloem al die tijd niet kunnen zien? Ik maak er een foto van, en plaats die in het interne LAM logboek. Voor de collega’s; dit moeten ze zien.
Weg
De volgende dienst wil ik aan een collega laten zien waar de bloem zit. Samen staan we voor het werk. Even zoeken. Niet meer terug te vinden natuurlijk, die bloem. Ook niet met de foto uit het logboek erbij.
Mooi
En dat is niet erg. Dat ene bloemetje is weg, maar elke keer als ik nu naar Broken White kijk, zie ik een heel veld met madeliefjes. Een bloemenzee van stukjes eierschaal. Hoe mooi is dat?!
Geschreven door collega Geerdien